Wojna z krzyżakami

Początkowo Władysław Łokietek próbował odzyskać Pomorze Gdańskie drogą zabiegów dyplomatycznych. Proces polsko-krzyżacki przed sądem papieskim obradującym w Inowrocławiu w latach 1320 - 1321 zakończył się wyrokiem nakazującym Krzyżakom zwrot Pomorza Gdańskiego i wypłatę wysokiego odszkodowania. Zakon nie zamierzał jednak podporządkować się tej decyzji, ponieważ miał poparcie Jana Luksemburczyka, z którym zawarł sojusz. Król Czech nadal rościł sobie pretensje do korony polskiej - Władysława Łokietka nazywał królem krakowskim.

W 1327 r. przedsięwziął bezskuteczną wyprawę na Kraków. W latach 1327-1331 udało mu się jednak zhołdować większość księstw śląskich, co oznaczało podporządkowanie tej dzielnicy Królestwu Czech. W 1329 r. Krzyżacy wspierani przez wojska czeskie podjęli ogromną wyprawę na Litwę. Władysław Łokietek, aby dotrzymać zobowiązań wobec Litwinów, najechał ziemię chełmińską, jednak nie odniósł większych sukcesów. Przewaga militarna była po stronie krzyżacko-czeskiej. Działania wojenne były prowadzone do 1332 r. Mimo zwycięstwa polskiego nad Krzyżakami w krwawej bitwie pod Płowcami w 1331 r. wojna zakończyła się porażką Polski. Zakon zajął ziemię dobrzyńską i Kujawy, Jan Luksemburczyk zaś zhołdował księstwo płockie na Mazowszu.