Władysław Łokietek był polskim władcą, który był zaangażowany w politykę państwa w latach 1306-1333. Był synem Kazimierza I Kujawskiego i Eufrozyny opolskiej, córki Kazimierza I Opolskiego. Po śmierci Wacława II, króla Czech i Polski, w 1305 roku, objął rządy w Małopolsce, ale jego władza była początkowo ograniczona przez bunt możnych i interwencję czeską. W 1320 r. został koronowany na króla Polski, co umocniło jego pozycję i przyczyniło się do zjednoczenia kraju.
Mężczyzna przeprowadził reformy gospodarcze i administracyjne, poprawił sytuację finansową kraju, a także prowadził skuteczną politykę zagraniczną. Jest on uważany za jednego z najważniejszych władców Polski w średniowieczu.